(তোমাৰ সৈতে সেউজীয়া হ'ব বিচাৰো) তুমি মই এদিন হাতে হাত ধৰি লুইতৰ বুকুত খোজ দিম। শুদ্ধ নীলা আৰু শুদ্ধ বগাৰ মাজতেই বহিম তুমি আৰু মই । বতাহে  চুলিবোৰ বিশৃংখল কৰি উৰুৱাই নিলে  তুমি কিন্তু প্ৰেমিক পক্ষী হৈ উৰুৱাই নিবলৈ নিবিছাৰিবা মোক দুচকুৰ নীলাৰ মাজলৈ সাতোৰঙীন ৰামধেনুৰ ৰং ছটিয়াবলৈ । সেইদিনা তুমি নীলা নতুবা সেউজীয়া ৰঙৰ টি চাৰ্ট পিন্ধিবলৈ নাপাহৰিবা সেউজীয়াই পিন্ধিবা জানা নীলা ভাল নালাগে কিবা তাত থাকে মাথোঁ কেৱল শূণ্য শূণ্য অনুভৱ যি প্ৰতিশ্ৰুতিবিহীন । সেউজীয়া  প্ৰিয় মোৰ সেউজীয়াই আনি দিয়ে এক আশাৰ বান সেউজীয়াই দি যায় খন্তেকৰ বাবে হ'লেও প্ৰতিশ্ৰুতিৰ ৰেঙণি । আৰু এদিন কাজিৰঙালৈ যাম দুয়ো ব�নৰীয়া ফুলৰ গোন্ধত আপোনপাহৰা হ'বলৈ । প্ৰকৃতিৰ মাজত থাকি আমি অলপ সেউজীয়া হ'ম কৃষ্ণচূড়াৰ ৰঙা ৰঙা পাহিৰ দলিছা গচকি আমি আগবাঢ়ি যাম সেউজীয়াৰ উদ্যানলৈ । অদূৰত জিলিকি থাকিব পাহাৰটো আৰু বেগাই বৈ অহা নৈখন। দুয়ো চাই ৰ'ম সেই বৈ অহা নৈখন আৰু স্হবিৰ পাহাৰটো । ৰান্ধনি বেলিৰ পোহৰত । Luit Saikiar Hatot